Hier wat nieuws uit Nieuw Zeeland. Deze keer om de geboorte van ons tweede kindje aan te kondigen. Hier volgt een verslagje van de geboorte.
Ook deze keer was de zwangerschap goed verlopen zonder al te veel ongemakken. Alleen was de vermoeidheid deze keer wat erger. Josiah,onze oudste (b)engel gunde me niet al teveel rust want die bruist van energie en zit geen seconde stil. Gelukkig deed hij nog een dutje in de namiddag waardoor ik dan toch even tot rust kon komen. Net zoals bij de eerste zwangerschap was ik weer niet zoveel aangekomen waardoor de vroedvrouw toch 2 extra echo's wou om de grootte en het gewicht in het oog te houden. (Josiah woog bij de geboorte 2,4kg) Bij beide echo's werd de baby rond de 3kg geschat bij de geboorte. Wat de vroedvrouw nauwelijks kon geloven bij het zien van mijn buikje. Ze kon ook moeilijk de positie van de baby voelen. Hij lag een tijdje schuin. En enkel als de baby de laatste weken met het hoofdje naar beneden lag,durfde ze het aan om de bevalling thuis te laten plaatsvinden. Gelukkig toonde de laatste echo dat de baby goed lag en kreeg ik groen licht voor een thuisbevalling. En dat was goed nieuws, want ik durfde er mijn hoop niet te veel op stellen, zodat ik niet te ontgoocheld zou zijn.
Moeke (Riet) had een aantal weken voor de uitgerekende datum besloten om naar NZ te komen, ondanks haar drukke bezigheden binnen de Groene Dag. Ze zou pas 2 dagen voordien arriveren, dus dat was spannend afwachten...
Ze straalde van geluk toen ze in Blenheim van het vliegtuigje stapte en al vanuit het kleine raampje kon waarnemen dat ik, nog met m'n bolle buikje haar samen met Josiah stond op te wachten.
De avond voor moeke's komst, na het huis wat opgeruimd te hebben, was ik ontzettend moe en voelde mijn buik heel strak. Ik was een beetje bang dat ze net te laat ging aankomen. Maar gelukkig was het vals alarm. De baby was al goed ingedaald en dat voelde ik bij het stappen. Ik wist dat de baby niet lang meer op zich ging laten wachten.
Josiah was blij om zijn 'Omi' te zien. Het was intussen al bijna een jaar geleden, sinds we in België waren. We hadden wel regelmatig contact via skype.
Die nacht rond 1.30 u begonnen de weeën om de 5 minuten. Ze waren nog redelijk kort, maar ik kon er toch niet door slapen. Het was spannend dat we onze baby vandaag zouden ontmoeten! Ik liep wat rond en deed wat oefeningen op de Swiss bal. Simon ontstak beneden de kachel en zette de verwarming aan. (mei, lente bij jullie maar winter in NZ) We hadden geen idee hoe lang het zou duren. Josiah en Moeke lagen nog lekker onder de wol. Intussen pompte Simon het bevallingsbad op, zodat alles klaar stond. Moeke had wel het geluid van de pomp waargenomen en dacht bij zichzelf: 't is toch nie waar zeker!
De rugpijn probeerde ik wat te verzachten met een warmwaterkruik, later ook met de TENS-machine, wat door middel van kleine trillingen de pijn wat verzacht. Rond 3.30 u belde ik de vroedvrouw en vroeg om terug te bellen wanneer de weeën intenser werden en elkaar sneller opvolgden. Maar dat gebeurde niet onmiddellijk. Dus deden we het licht uit en probeerden wat te rusten. 's Morgens waren de weeën nog niet sneller gekomen en begon het lang te duren, vooral omdat ik amper geslapen had en verwacht had dat het sneller zou gaan. Maar ik was blij om thuis te zijn. Bij Josiah was ik ingeleid en zat ik alvorens de weeën begonnen in een kamertje waar ik dan regelmatig aan de monitor gelegd werd. Deze keer was ik rustig thuis met mijn gezinnetje en moeke en kon ik rondlopen en doen wat ik wou. Rond 13.30 u belde ik de vroedvrouw terug om te zeggen dat de weeën al wat intenser waren, maar ze volgden elkaar niet zo snel op. De pijn in mijn rug werd heviger, dus besloot ik om nog een warm badje te nemen, voorafgegaan aan een lavement. Het warme water deed deugd en verzachtte de pijn. Nadien zou de vroedvrouw langskomen om me te controleren.
Josiah had de voorbije dagen geen namiddag dutje meer gedaan, maar vandaag deed hij het gelukkig wel. De weeën werden heviger en kwamen wat sneller toen ik uit het bad kwam. De vroedvrouw kwam rond 3u toe en controleerde hoeveel ontsluiting ik had. Ik hoopte dat het intussen toch al wat gevorderd zou zijn, en ja hoor, intussen had ik 7 cm ontsluiting. Wat betekende dat ik in het bevallingsbad mocht en dat het einde in zicht was. Nu begon ik echt moe te worden. Simon en moeke liepen af en aan met emmers warm water om de waterslang wat hulp bij te zetten, zodat het bad zo snel mogelijk gevuld zou zijn en ik er kon instappen, voor de laatste fase van de bevalling. Simon masseerde tussenin mijn pijnlijke onderrug. Na een tijdje zei de vroedvrouw dat mijn water gebroken was, maar dat had ik zelf niet gevoeld. Ze belde de tweede vroedvrouw, om haar te vervoegen, en die was er al heel snel. Ik was enorm moe en wou graag rusten. Maar gelukkig gaf God me de kracht. Simon masseerde mijn rug constant en ik vroeg om extra warme doekjes voor mijn rug en koude voor mijn hoofd. Ik dronk veel water. Het was goed om in het bad te zitten, want daardoor kon ik gemakkelijk van houding veranderen. Na een tijdje had ik een branderig gevoel en begon te persen. De 2 vroedvrouwen keken toe vanaf de rand van het bad. Ik voelde de top van zijn hoofdje en dat gaf me kracht om nog even door te zetten. Na een paar persweeën hield ik zijn hoofdje in mijn handen en een paar weeën later gleed zijn ganse lichaampje in het water. Een prachtig jongetje 'Noah' was geboren! Wat een wonderlijk gevoel was het om mijn eigen kindje 'op te vangen' en het allemaal zelf te zien.
Josiah was nog steeds aan het slapen, moeke ging hem voorzichtig wekken, want in de woonkamer bij het haardvuur wachtte een grote verrassing! Hij keek vol verwondering met grote ogen naar de baby, waarop hij al zo lang had gewacht. We zaten nog in het bad toen hij ons zag en zei steeds baby baby.
Noah woog tot de vroedvrouws verrassing 3,3kg en mat 50cm.
Ik ben zo blij en dankbaar voor de geboorte-ervaring die ik van Noah had. Het was zo fijn om dit thuis te kunnen beleven. Het was leuk dat ook Josiah dit van dichtbij heeft kunnen meebeleven en dat hij zijn broertje zo direct kon zien. Om terug in mijn eigen bed te kruipen 's avonds en om Josiah en Simon niet te moeten missen.
En het feit dat ook moeke erbij was. Het extra paar handen om de eerste 3 weken het huishouden te runnen en onze magen te vullen met lekkers, was zalig. Josiah werd ook in de watten gelegd door 'Omi' en ze genoten er samen van allerlei lekkers klaar te maken.
Dat maakte dat ik heel snel gerecupereerd was en me heel goed voelde, tot de vroedvrouw's grootste verbazing
De borstvoeding vlot goed en Noah geniet daar met volle teugen van.
Ondertussen is Noah al 2 maand (26 juli) en is een stevig bazeke. Hij weegt al meer dan 5 kg en meet 59 cm. Hij is alert en kijkt goed rond, begint ook al wat te brabbelen en beloont ons vaak met een glimlach.
Josiah is vanaf de eerste dag al in zijn nopjes met zijn broertje en Noah wordt iedere dag overladen met kusjes. Toen Josiah de eerste dagen na de geboorte eens weg ging was het eerste wat hij deed toen hij thuiskwam naar Noah toe gaan om te zien of hij er toch nog was. Josiah wil zo graag al spelen met Noah dus het is wel oppassen geblazen want voorzichtig zijn staat nog niet in zijn woordenboek.
